Zakończenie psychoterapii. Kiedy i jak rozstać się z terapeutą?
Zakończenie psychoterapii to ważny etap w procesie zdrowienia i rozwoju świadomości. Podjęcie tej decyzji wymaga zrozumienia własnych potrzeb i gotowości do samodzielnego radzenia sobie z życiowymi wyzwaniami. Kiedy zakończyć psychoterapię, aby proces ten był pełen pozytywnych rezultatów? Jak zakończyć wizyty u psychologa?
Jak kończy się psychoterapia?
Psychoterapia kończy się, gdy zostały osiągnięte cele terapeutyczne. Jeśli terapeuta i pacjent zgodnie uznają, że zrealizowano założenia ustalone podczas rozpoczęcia spotkań, może to być dobry moment na zakończenie psychoterapii. Jeśli pacjent zaczyna czuć się pewniej i wie, że jest gotowy na zmiany oraz podejmowanie decyzji bez wsparcia terapeuty to sygnał, że terapia spełniła swoje zadanie. A więc, jak zakończyć psychoterapię? Kluczowym elementem zawsze jest otwarta komunikacja z terapeutą, wspólne omówienie postępów oraz ewentualne planowanie przyszłości. Warto podkreślić, że każdy proces zakończenia procesu terapeutycznego jest indywidualny, a decyzja powinna być podejmowana wspólnie na linii pacjent-specjalista, inaczej mówimy raczej o przerwaniu, a nie zakończeniu psychoterapii.
Zachęcamy też do zapoznania się z treścią artykułu o sile psychicznej.
Kiedy terapeuta przerywa terapię?
Jeśli pacjent przestanie wyrażać zgodę na kontynuowanie terapii i nie wykazuje żadnej chęci współpracy, terapeuta może podjąć decyzję o przerwaniu procesu terapeutycznego. Zwykle dzieje się tak, gdy pacjent notorycznie spóźnia się lub opuszcza umówione wizyty albo odmawia jakiejkolwiek rozmowy. Sytuacja, kiedy terapeuta przerywa terapię, może pojawić się także wtedy, gdy psycholog i pacjent po dłuższym czasie nie zauważają znaczących postępów w osiąganiu efektów terapeutycznych. W takiej sytuacji konieczne może być też ponowne zdefiniowanie celów lub poszukiwanie alternatywnych metod terapii.
Zakończenie psychoterapii – krok po kroku
Warto zdawać sobie sprawę, że niekiedy treści wnoszone na sesje stają się bardziej ogólne, a zaangażowanie pacjenta maleje. Terapeuta powinien zbadać te zmiany, zastanawiając się, czy są wynikiem jakiejś niechęci, nieufności, czy oporu, a może naturalnego zakończenia procesu. Omówienie myśli o zakończeniu psychoterapii może odsłonić nowy materiał do pracy, ale też znacznie pomóc w zrozumieniu wielu kwestii. W sytuacjach, gdy terapeuta i pacjent planują zakończenie leczenia, przerwanie terapii może być stopniowe, np. przez ograniczenie liczby spotkań. Dłuższe przerwy umożliwiają pacjentowi stopniową separację, adaptację do nowej sytuacji i poszukiwanie innych źródeł wsparcia.
Co po zakończeniu terapii?
Po zakończeniu psychoterapii istnieje wiele możliwości i kierunków rozwoju, zależnych od konkretnych potrzeb i sytuacji każdej osoby. Często wskazane jest utrzymywanie zdrowych relacji społecznych, ponieważ bliscy przyjaciele, rodzina, czy różnego rodzaju grupy wsparcia mogą być niezwykle ważnym elementem podtrzymywania dobrego samopoczucia. W wielu przypadkach zaleca się też koncentrację na rozwijaniu umiejętności radzenia sobie z trudnościami i stresem, dzięki czemu powoli wzrasta rezyliencja pacjenta. Psychoterapeuta może udzielić wskazówek, które dotyczą konkretnych strategii radzenia sobie, które warto później kontynuować samodzielnie. Podczas zakańczania terapii omawia się także z terapeutą możliwość ewentualnego spotkania w razie potrzeby. Może się bowiem okazać, że pacjent będzie miał gorszy okres lub spotka go jakieś nieszczęście życiowe i będzie potrzebował rozmowy ze specjalistą, aby powrócić na dobre tory. Pamiętaj, że Dolnośląskie Centrum Psychiatrii i Psychoterapii zawsze będzie dla Ciebie otwarte. Jeśli zauważysz u siebie niepokojące objawy, czy nagłe pogorszenie samopoczucia – nigdy się nie wahaj, tylko od razu skontaktuj się z placówką Superego.
Zakończenie psychoterapii powinno być zwieńczone podsumowaniem osiągnięć i osobistą refleksją nad całym przebiegiem procesu. Spójrz wstecz na wszystko, co się wydarzyło i dostrzeż, jak wiele się nauczyłeś i jak dużo osiągnąłeś.
